“Tavşan atlet” bir tempo koşucusu yani yarışı kazanmak amacından çok birilerine gaz vererek başka atletlerin kazanmalarına oynayan kişi. 99 Seçimleri’nden günümüze güzel ülkemizde olan budur; kimi zaman örtülü, kimi zaman da aleni..

Milletçe deneme - yanılmayla öğrendiğimiz sosyolojik bir gerçek. Yarım asırlık kaybetme tecrübemle ve tam 4 ay önce MUHALEFETİN İKTİDARI AYAKTA TUTMA GÖREVİ (https://kocaeliaydinlarocagi.org.tr/Yazilar/YaziDetay/14534) yazısını, yaklaşık 2,5 ay evvel de ‘YENİLDİN, GENE YENİL, HEP YENİL’ (https://www.ortakses.com/yenildin-gene-yenil-hep-yenil-5078yy.htm) yazısını yazmışım. Son 1 aydır "14 Mayıs’a kadar moralimizi bozma" diyen arkadaşların umutlanmalarına kıyamadığım için daha çok susa-yazdım. 28 Mayıs sonrasında muhalefet tarafında muhtemelen ve muhammen kazan kaynayacağı için ‘tavşan atlet’ kısmına değil ‘sahtesine aslından daha çok rağbet eden millet’ kesimlerine temas eylemek isterim.

Milletvekili dediğimiz ve millet adına yasama görevini Meclis’te ifâyla vazifelendirilenlerin seçildikten sonra kendilerini Türkiye’nin 85 milyonunun sözcüleri değil de 85 milyonda ilk 600’a giren ‘dokunulmaz’lar olarak görmesi ve onları seçenlerin de bunu içselleştirerek aynı pozisyon için âh çekmeleri aslında gayri resmî bir işbölümüdür. Asılı temsil eden millet mensuplarının ‘vekil’ karşısındaki ezik ve yağcılık kokan davranışları toplumsal mutabakatlarımızın yazılı olmayan metinlere dayandığının göstergesi ki bu durumu hiç kimse yadsımaz yahut hiçbir Vekilin yüzüne Asıl olarak ‘haykıramaz’ı bırak fısıldayamaz bile.

5 yıl önce gittiğim ve gıcık olduğum “Müslüm Filmi’nden sonra yazdığım MÜSLÜMCÜLÜK, MÜSLÜM FİLMİNDE DEĞİL SARI YELEKLİLERDE (https://www.ozgurkocaeli.com.tr/makale/4451414/suleyman-pekin/muslumculuk-muslum-filminde-degil-sari-yeleklilerde) yazısında kayda girdiği üzere Müslüm Baba’nın hayatından ve onun şarkılarından doğan Müslümcülük’ten bir kesiti canlandırmak için hasbelkader seçilen sıradan bir tiyatrocunun (T.E.) çapına-çupuna bakmadan söylemeye çalıştığı Müslüm şarkılarının Baba Hazretlerinin jiletengiz yorumlarından daha çok dinlenme tık’ı ve beğeni alması benim için bardağı taşıran son damlaydı. Dolayısıyla 1 metrelik parti listelerinde tercihsizlik seçeneğinde zorlandığım ve kıyas-ı fukaha kapsamında değerlendirmeye aldığım 2 komünist partiden HKP’nin yüzde 0.06, TKP’nin yüzde 0.12 oy almasına karşın TİP denilen ve ‘solculuk’ oynayan popülist hareketin yüzde 1.73 oy alarak 4 milletvekili çıkarması çok da şaşırtmadı.

Keza Erbakan’ın partisi (SP) kayıpları oynarken Fatih Erbakan’ın yüzde 2.81 oy alması ve 5 milletvekili çıkarması; somut ve icracı milliyetçiliği örneklendirenlerin (ATA) yüzde 2.43 oy alması ve milletvekili çıkaramaması ama buna karşın laf ve sembol milliyetçisi olanların (MHP, İYİP) toplamda yüzde 20’den fazla oy ve 83 milletvekili alabilmesi de aynı bapta. Cumhuriyet tarihinin en uzun (21 yıl) ve hatta Osmanlı padişahlarının 3’te 2’sinden daha fazla iktidar süren siyasî hareketin Tayyip Erdoğan’ın AK Partisi varken ‘üstad’ tabirli Sezai Karakoç’un Diriliş (1990-1997) veyahut Yüce Diriliş (2007-2023) Partisi olmasını yanlışlıkla aklınızdan geçirmediniz umarım. Bu seçmenin aklından şüphe etmek olurdu.

Mevzu akıl olunca; CHP’li seçmenin AKP’li seçmene nazaran daha saftirik olduğu kaç seçimdir deneysel olarak kanıtlanmıştır tezini uydurasım geldi. Kendini daha eğitimli, daha elit zanneden kitle sürekli kaybetmeye oynuyor; önüne kim konsa umutlanıyor.[1] Kendi karşısında küçümsediği muhafazakâr kitle ise hep kazanana oynuyor; hem de yarım sanılan aklıyla..

2015 Seçimleri’nde öğrenmiştim: Halkımız kesinlikle siyasilerden daha siyasî.

Pandemi’de bir şey daha öğrenmiştim: Halkımız artık okeye dönüyor.