“Güzellik” bir realite midir yoksa  bir algı mıdır?

Bizim değer yargılarımızla şartlanmamış birisinin, mesela bir uzaylının veya bizim yönlendirmemizden uzak ormanda tek başına büyümüş birisinin,  güzellik anlayışı bizim güzellik anlayışımızla aynı olur mu?

Aslı, Şirin, Leyla gerçekten çok güzel miydi? Yoksa onları güzel kılan; Kerem’in, Ferhat’ın, Mecnun’un aşkları mıydı?

Aslında bu soruların cevabını atalarımız vermiş, o güzelim Atasözleriyle; “Güzellik görenin gözündedir...”, “Kuzguna yavrusu güzel”…

Ne kadar doğru; “Güzellik görenin gözündedir...”

Ve aynı anlayış Türkülerimize, şiirlerimize yansımış…

Ne diyor Veysel; Güzelliğin on para etmez şu bendeki aşk olmasa…

Ve Rüştü Şardağ’ın O güzel Şarkısı; “Mânâda güzel, ruhta güzel, tende güzelsin/Ey sevgili sen elde değil, bende güzelsin.”

Kısa şiirin, kısa deyişin üstadı Özdemir Asaf da aynı duyguyu şu kelimelerle anlatır;  “Güzellik gözlerdedir bakılanlarda değil..." 

Bakan sevgi ile bakmayınca, baktığı dünyanın en güzel varlığı olsa O güzelliği göremez ki..

Efendimiz ( s.a.v ) ile sahabeler bir seyahat esnasında  yolda bir köpek ölüsüyle karşılaşırlar; hava sıcak,  köpek ölüsü güneşin altında kokusunu iyice yaymış tam anlamıyla leş gibi kokmaktadır.. Sahabelerin hepsi tiksinerek burunları kapatmışken , O güzel insan;  “ama dişleri ne güzel” diyebilmiştir…

Evet;
Asıl mesele;
Köpek leşindeki güzel dişleri,
Kötü  diye nitelenen insanın kalbinin derinliklerinde ulaşılmayı bekleyen iyilik kırıntılarını,
Umutsuzluk ummanındaki umut adasını,
Görebilmektir..

Ama ne yazık ki,

Bizim insanlara, eşyalara, kendi gözümüzle, kültürel mirasımızdan bize yansıyan bakış açısıyla bakmamız engelleniyor…

Kapitalist tüketim toplumunun dayatmalarıyla bakıyoruz; eşyaya, insana..

Mehlika Sultana şiirler yazan şairlerin yerini vesikali yâre şiirler yazan şairler alıyor; ahu gözlerin, selvi boyların yerine tombul tombul memeler süslüyor şiirleri.. .

Güzellik anlayışımız, soyuttan somuta indirgeniyor; herkesin güzel anlayışı tekleşiyor.. Herkesin hayal dünyasında aynı güzel, kendi güzeli yok; kıyafette, makyajda, renkte güzellik anlayışımızı holdingler ve onların reklamcıları belirliyor…

Oysa, başkasının güzelinden bana ne; ben güzele güzel demem, güzel benim olmayınca..