Telkin, kibrit olur gönül çıramıza,

Huzurun ateşi parlar kendiliğinden,

Mac-aile coşarız

Gelen,  müstesna günlerdir semadan

Biz de müstesna yaşarız

Ne, zam gelir işçi-memur maaşına

Ne, kiradan vazgeçer ev-sahibi

Ne, kar daha beyaz yağar

Ne yağmur daha sulu

Yine de, hüzünler cüce kalır bu günlerde,

Mutluluk her zamankinden ulu

Ölüler de nasiplenir erkenden

Unutulanlar bir hatırlanır

En zayıf hafızalılar bile bu gün

En uzak komşusunu tanır

Ben Yasin okurum babamın ruhuna,

Errahmân’ı okurum

Gönlümde denizler kaynaşır, tatlı, tuzlu

Bazan tamamlanır ayetler

Bazen da yarım kalır

Febieyyi-âlâi derken babam gibi,

Beni bir ağlama alır

Sel’e karışır Rabbükü-mâtü kezziban

İşte o sevinçle hüznün kaynaştığı an

Yüreğimde iki beni hissederim

Biri coşan sevincim,

Biri mahzun kederim.