Televizyon kanalları arasında zaman zaman dolaşırken bir kanal gözüme takılıyor. Sanıyorum, yaban hayata ilişkin yayın yapacakları yutturmasıyla kendilerini göstermişler. Ancak basbayağı av ve avcılık propagandası yürütüyorlar. 

 

“İnsafsız olun, vicdansız olun arkadaşlar” demeye gelir yönde yayın yapıyorlar. 

 

Üç beş dakika bakacak oldum. Ve “Allahım!” dedim. “Şimdi bunlar da insan ise ben neyim?” dedim. Bu nasıl iş anlamıyorum.  Karşı yamaçta gezinerek yiyecek arayan ala geyik’e ayaklarının ucuna basa basa ve sinsice yaklaşıyorlar. Ellerinde tüfekleri… 

 

Bir de pek büyük hünermiş gibi bu hallerini filme alıyorlar. 

 

“Ocağı sönesice” nin biri kurşunu sıkıyor. Hayvan yıkılmıyor. Arkasından bir kurşun daha. Hayvan bu kez yıkılıyor.  Aralarında konuşuyorlar. İlk kurşunda yıkılmayışının ardından ikinci kurşunu sıkmak zorunda kalışı bayağı zevkli olmuş.  

 

Hiçbir şeyden haberi olmayan bir canlıyı, Türkiye’den Bulgaristan dağlarına kadar giderek  kurşunlayıp öldürmenin zevkini yaşayan bir insan… Diğeri ölmüş hayvanın boynuzlarını kaldırarak kameraya  karşı poz veriyor ve  “Keyifli oldu” diyor.  

 

Vurdukları hayvanın ala geyik olduğunu onlardan öğreniyoruz.  Bu arada ben bir şey daha öğrenmiş bulunuyorum. “İnşallah” söylemini ben hep “Allaha sığınma, Allahın yardımını bekleme, Allah istesin de benim dediğim gibi olsun” anlamında kullanılır sanıyordum.  

 

Öyle ya, askere uğurladığımız kınalı kuzumuzun ardından “İnşallah kazasız belasız geri dönersin” demez miyiz? Avcıların ağzında inşallah söylemi şöylece dile getiriliyordu. Bir avcı elinde tüfeğiyle ayaklarının ucuna basarak ilerliyor, kurşunu sıkmak için uygun bir açı arıyor. Diğeri de fısıltı halinde şöyle diyordu:  

 

“İnşallah başarılı olur.” 

 

Yazılarımı okuyan arkadaşlardan kimileri beni kolayca dinin dışına iteleyiveriyorlar ama, ben yine de bu konuda isyanımı dile getireceğim. Allahın verdiği bir canı ansızın alıvermek için o canlıya yaklaşırken “Allahı yanında olmaya” çağırıyorsun…Bbu Müslümanlık mı? 

 

Şimdi ben de senin bu davranışına öykünerek  ve “İnşallah” da diyerek yüce Allahı yardıma çağırıyorum. Fazlaca bir şey söylemeden “Ocağın sönsün Avcı” demekle yetiniyorum.