İstanbul’un 39 ilçe ve 964 mahallesini yağmur, kar, sıcak demeden dolaştık. Esnaf, STK ve ev ziyaretleri yaptık. İlçe ilçe, sokak sokak vatandaşların dertlerini dinledik, mahalleler farklı da olsa genel problemler aynı. Ekonomik durumu iyi olanların yaşadığı ilçelerde ve ekonomik zorluklar yaşayanların çoğunlukta olduğu ilçelerde de hemen hemen aynı sorunlar dile getiriliyor.

Başlıca dertler;

Adalet, hayat pahalılığı, gelecek kaygısı, yabancı istilası, uyuşturucu, güvenlik, okulların yetersizliği, mahalle parklarının olmayışı veya yetersizliği, kentsel dönüşüm, ulaşım yetersizliği.

Mahalleleri gezerken elektrik faturası az gelsin diye ışıklarını kapatmış, son bir haftada 75 TL siftah yapmış, borçlarını ödeyebilmek ve ayakta kalabilmek için varını yoğunu satmış pek çok esnaf gördük. Sokakta yetmiş beş yaşında bir emekli amca nasılsın deyince ağlamaya başladı. Bir yandan da on üç, on beş yaşlarındaki çocukların torbacılık yaptığını gördük. Kanser hastası bir teyzemizin hastaneden randevu alamadığını, hastanelerden randevu almanın imkânsıza yakın olduğunu gördük. Hangi görüşten olursa olsun bize kapılarını açan muhtarlarımıza gittik. İcra tebligatlarından muhtarlarımızın odaları dolmuş taşmış. Yerel belediyeler ile yardım yapmaya çalışıyorlar, fakat ihtiyaç o kadar fazla ki onlar bile yetişemiyorlar. Taşıma su ile değirmen döndürmeye çalışıyorlar. Hepsine buradan teşekkürü bir borç bilirim.

Sayısı parmakla sayılacak esnaf ve vatandaş da halinden çok memnundu. Her ne kadar tezgahında satacak ürünü kalmamış, karanlıkta ve soğukta oturuyor olsalar da şükredip, dış güçlerin oyununun bozulacağı günü bekliyorlar. Biz de onlara hayırlı işler dileyip yolumuza devam ettik.

Esasında problemlerin çözümlerinin istendiğinde ne kadar kolay çözülebileceğini de gördük. Vatandaşların bizleri karşısında gördüklerinde, gözlerindeki ışıltı, umutlarını bizlere bağladıklarını anladık. Bu bizleri ne kadar mutlu etse de, o kadar da bizlerin üzerine sorumluluk yükledi. Daha fazla çalışıp güzel ülkemizi ve vatandaşlarımızı güvenli, huzurlu, adaletli ve umut dolu yarınlara taşımak için kamçıladı. Bizler hazırız, çok çalışıyoruz. Dertleri de, çözümleri de biliyoruz. Az kaldı.   

Bir yandan da anket yapma imkanına eriştik. Sokakta sohbet etme imkanına kavuştuğumuz 17-35 yaş aralığı çok umutsuz ve mutsuz. 35 yaş üstü de hem kendi hem de çocukları için umutsuz. Fakat onlarda güçlü bir ülke olduğumuzu biliyor. Bizleri gördüklerinde bizlere olan inançlarını hem söylüyorlar, hem de biz rahatlıkla görüyoruz. Hep söylüyoruz:

Biz hazırız biz çözeriz. Az kaldı…