TURANDAN UMUDUM KALMADI

Süleyman IRMAK

Ülkücü oyunda yedek olunca
Turan’dan umudum kalmadı benim
Tanrı Dağa gittim başım koyunca
Peşimden hiç kimse gelmedi benim.

Yönümüz dönüktü Kızılelma’ya
Sütümüz bozukmuş, tutmadı maya
Ömrümün sonunda küstüm davaya
Okum hedefini bulmadı benim.

Lideri terk etti dokuz ışığı
Azaldı yurdumda Türklük aşığı
Ocaklar söndüler; ilmin beşiği
Bir türlü aklım da almadı benim.

Kimisi var; vatanımı satıyor
Kimisi var; satan ile yatıyor
Sabah olsun dedim, güneş batıyor
Umduğum bir türlü olmadı benim.

Çakallar karıştı kurdun içine
Ermeniler doldu Kürdün içine
Masonlar yerleşti yurdun içine
Gözlerim uykuya dalmadı benim.

Hangi yöne baksam Türkler perişan
Liderler uyuşuk; yok ki karışan
Bırak evliliği, görülmez nişan
Başbuğca liderim olmadı benim.

Süleyman; şelale çıkmaz durandan
Cihat emri alan yok ki Kur’an’dan
Ben de ümidimi kestim Turan’dan
Çekilecek çilem dolmadı benim.