Şu zalim dünyaya baktıkça doydum

Dünya nimetinde gözüm kalmadı

Şeytanla savaşıp, şeytana uydum

Kendime bakacak yüzüm kalmadı.

Dost diye sarılıp, yılan gördükçe

Firavun’dan arta kalan gördükçe

Çalıp, çırpıp namaz kılan gördükçe

Kimseye diyecek sözüm kalmadı.

Suçlayarak hep kendimi dışladım

Bin tövbeyle yeni güne başladım

Yenildikçe hep nefsimi taşladım

Dağıldım; benim de özüm kalmadı.

Gördüm ki hep acımasız insanlar

Hile, hurda desiseler, yalanlar

Allah’ı bilmeyen, kuldan ne anlar

Münafık çoğaldı çözüm kalmadı.

Süleyman; tükenmiş Müslüman nerde

Kimi zevke dalmış, kimisi derde

Bu kadar şeytanın olduğu yerde

Artık yaşamaya lüzum kalmadı.